marathon van Antwerpen - 26-april-2009 PR

Marathon van Antwerpen 3:27:27 PR Yes, eindelijk...... Het PR onder de 3:30 is behaald. Een perfecte race, gelopen met de mannen van de Loopgroep Bocholtz. De dag begon niet zo heel fijn, regen viel gestaag uit de lucht en ik vond het te koud om lekker te kunnen lopne. Het trauma van Brussel spookte al even door mijn hoofd maar omdat je met meerdere mensen samen aan de start staat gaan dit soort spookbeelden gelukkig ook weer snel terug naar de plek waar ze thuishoren, op de achtergrond dus. Met drie man gingen we van start achter twee pacers, waarvan er overigens een de dag voor de marathon gebeld werd met de vraag of hij als pacer kon fungeren omdat er iemand uitgevallen was. Lex, danny en ik liepen gezamenlijk in de groep van 3 uur 30 en in het begin wist ik niet helemaal zeker of het nou wel lekker liep of niet. Voor Lex was helaas de lol er al gauw vanaf. Na ongeveer 8 km gaf hij al aan dat hij niet echt lekker in zijn vel zat en zag je ook dat hij zich langzaam maar zeker van ons verwijderde. Dat was wel erg spijtig. Als je 10 weken samen traint dan wil je ook heel graag samen over die finish. Maar goed, that's life en dus liepen Danny en ik lekker rustig achter de pacers aan. Halverwege de marathon keken we elkaar eens aan en hadden we eigenlijk een gevoel van ongeloof over de fantastische race die we tot dusverre liepen. Geen enkel teken van vermoeidheid en zo fris als een hoentje. We begonnen al te denken om vanaf kilometer 32 te versnellen. Bij kilometer 30 zaten we ongeveer 2 minuten voor op het schema van 3:30. De pacers vertraagden wat en dat was voor ons het moment om de groep achter ons te laten en lekker met z'n tweeën verder te gaan. De laatste 10 km gingen daardoor wel onregelmatiger dan de eerste 30. Je kunt dan toch zien dat de ervaring van zo een pacer ervoor zorgt dat je gestaag in één tempo door kunt lopen. In deze 10 kilometer die we zelf liepen zten we nog steeds onder de 50 minuten maar er waren kilometers bij van 4:40 en van 5:10. dat is eigenlijk toch een ruim verschil. De angst voor kramp zorgde er in ieder geval voor dat we niet durfden om nog meer te versnellen. Tot de laatste 2,195 km. Dat is een moment dat je ook in je hoofd vrijer wordt en je de finish eigenlijk al in zicht hebt. De laatste twee gingen dan ook rond de 4:40 de kilometer waardoor we uiteindelijk over de finish gingen in 3:27:17. Dat we nog fris en monter waren was voor ons een ongelofelijke gewaarwording. Zo kun je een marathon dus ook lopen. In één woord GEWELDIG