De marathon van Rotterdam

De zevende marathon was een speciale, dat mag wel gezegd worden vind ik. Elke marathon heeft wel iets speciaals: Amsterdam heeft het olympisch stadion, Antwerpen de historische markt, Brussel ook met daarnaast kou, storm en regen, de maasmarathon met z’n saaie parcours en 27C, de Rurseemarathon met zijn lange steile heuvels en prachtige vergezichten over het stuwmeer en de marathon van Eindhoven simpelweg omdat het de eerste was. Deze marathon, die van Rotterdam was echter de eerste waarbij ik voor de start al kippevel kreeg. Nou ben ik niet zo een kippevel mens dus als ik kippevel krijg dan moet het voor mij in ieder geval heel speciaal zijn. Lee Towers op een hoogwerker en meer dan 10.000 mensen die met hem in koor ýou’ll never walk alone” zingen, dat is dus zo een moment.

Over de marathon kan ik eigenlijk alleen maar tevreden zijn hoewel ik vanaf de eerste kilometer niet soepel liep. Dat kwam wellicht ook door de enorme mensenmassa waarin je loopt en waarbij opperste concentratie is geboden voor de lopers die in het begin met hun krachten smijten en van links naar rechts schieten, over drempels springen en in het gras gaan lopen om maar zo snel mogelijk een zo groot mogelijk deel van de mensen in te halen. “Willen die nou die Kenianen nog inhalen” denk ik op zo een moment. Rust bewaren niet meegaan in de gekte en gewoon wat langzamer starten. Resultaat de eerste 5 kilometer in 24:55. Kijkend naar het schema wat ik bedacht had, een kleine minuut langzamer. In ieder geval spaarzaam genoeg geweest met de koolhydraten. Na die eerste 5 km ontstaat de ruimte om redelijk gewoon te lopen wat de bedoeling was en aangezien de 49:08 op de 10 k ook weer ongeveer een minuut langzamer was dan het oorspronkelijke schema was er eigenlijk sprake van een perfecte periode van 5km.

Tussen de 10 en de 20 km komt het ritme om de hoek kijken. Welke tempo loopt lekker zonder te pushen, wat voelt goed en hoe kun je een redelijk tempo aanhouden dat je ook in de laatste 10 km nog vol kunt houden? Volgens het schema moest ik op 15 km doorkomen in 1:11:57 en de daadwerkelijk tijd bedroeg 1:13:18. De minuut was in de afgelopen 5 km opgelopen tot 1:20. Op het 20 km had ik bedacht door te komen op 1:35:37 en de daadwerkelijk doorkomst bedroeg 1:37:09, oftewel 1:32 achter op het schema. Langzaam zag ik de 3:20 uit het oog verdwijnen maar ik voelde ook dat ik dat vooral niet moest gaan proberen goed te maken omdat het nog steeds niet soepel liep. Waarschijnlijk had ik toch meer last van de wind dan dat ik dat voelde. Vervolgens was het de bedoeling om de 25km net onder de 2 uur te lopen maar omdat ik al achter lag wist ik bij voorbaat al dat dat niet zou gaan lukken. De uiteindelijke doorkomst was dan ook niet: 1:59:17 maar 2:01:18. Daarmee lag ik dan weliswaar 2 minuten achter op het oorspronkelijke schema maar wel nog 5 minuten voor op mijn pr uit april 2009 in Antwerpen gelopen.

Nog 17km te gaan en het grote gelzakje begon duidelijk zijn werk te doen. Ik begon me lekker te voelen en had het idee dat het toch allemaal net wat makkelijker begon te lopen. Dat geeft ook al een boost op zich , als dat tussen de oren goed zit. Het plan voor km 30 was 2:22:49 waarbij er dus versneld zou moeten worden naar 4:40 de kilometer. dat zat er overigens niet in. De werkelijke doorkomst 2:25:19, 2 minuut 20 achter het schema maar nog steeds op pr-koers. Ik wist echter wel dat ik in de komende kilometers nog meer tijd zou verliezen ten opzichte van het schema omdat de versnelling er niet in zat. Gewoon tempo vasthouden dus en het schema loslaten en de focus richten op het pr van vorig jaar.

Schema 35km was 2:46:09, de werkelijke tijd was 2:49:26 waardoor ik nog 38:00 over had om het pr te halen. In de tussentijd was ik overigens wel blij dat ik Gert nog even had zien staan en er wat afleiding was want dat mannetje met het bekende hamertje liep vlak achter me merkte ik en zo nu en dan deelde hij al een tikje. Zo een kort moment van herkenning is dan toch net even weer genoeg om een paar honderd meter door te lopen en die hamer weer even uit het oog te verliezen. Want het was nu langzaam aan toch wel echt zwoegen geworden hoewel ik het tempo nog steeds vast had kunnen houden. Ook kilometer 30 tot 35 was in een vlakke 24 minuten verlopen en kijkend naar het schema lijkt het alsof er nog geen vuilte aan de lucht was maar de werkelijkheid was toch wel anders. Om nog even wat afstand te doden begon ik te rekenen 38 minuten voor 7,2 kilometer, ongeveer 5:30 per kilometer. Als ik nu niet weer kramp zou krijgen rond kilometer 30 zou 3:25 ongeveer moeten kunnen als eindtijd. Maar helaas, zoals de laatste marathons eigenlijk iedere keer het geval is kreeg ik ook nu weer kramp op kilometer 39. Hoewel je daar ervaring mee krijgt kost dat toch tijd. Ik denk dat ik 30 seconden heb gerekt en toen weer langzaam ben begonnen met lopen. Je loopt de kramp er dan letterlijk uit. Vervelend was dat ik op kilometer 40 hetzelfde krampgevoel in mijn linker hamstring kreeg. Hoewel ik niet hoefde te stoppen, hoefde ik alleen maar even te vertragen en liep ik de kramp er weer snel uit. De doorkomst op kilometer 40 bedroeg 3:15:14 met een verval van anderhalve minuut voornamelijk veroorzaakt doordat ik moest stoppen om te rekken. Ik was daarover eigenlijk zeer tevreden want ik wist nu zeker dat het pr gehaald ging worden. de kramp gevoelens waren weg en ik liep in het ritme van 4:45 de kilometer. Vlak voor de finish stond Syl me nog aan te moedigen en ik neem aan dat de aanmoediging dat het er nog goed uitzag meer bedoeld was als steun dan als daadwerkelijk feit want zo voelde het in ieder geval. Goed kapot maar blij met mijn pr kwam ik in 3:26:17 over de finish. Een mooie marathon met veel publiek en een aparte sfeer. Niet voor het eerst in mijn leven vertrok met een prima gevoel vanuit Rotterdam. De beide andere keren hadden anderen een topprestatie geleverd, roda won de beker maar nu had ik zelf een prima prestatie geleverd.

Op naar de volgende marathon in Essen, Duitsland, in oktober van dit jaar. Wie een pr wil lopen en een goed georganiseerde kleine marathon rond een meer wel ziet zitten moet zich deze datum, 10-10-10, en marathon, De baldeneysee marathon, absoluut in de agenda zetten.

Voor wie het niet weet maar die in het midden met rood hoofddoek en zonnebril, dat ben ik!