Na een marathon in het voorjaar bij tropische temperaturen mocht ik in het najaar het "genoegen" hebben om wederom in tropische omstandigheden te lopen. Alleen nu was het een uitloper van een tropische storm met bijbehorende wind en neerslag. Waarlijk geen pretje om ruim 3,5 uur in de open lucht te gaan lopen. Je zou bijna denken dat alleen een stel fanatieke gekken zoiets onderneemt. Uit het feit dat er meer dan 1600 mensen hadden ingeschreven en er uiteindelijk 1200 deelnemers aan de start verschenen blijkt dat er meer mensen zo meten hebben gedacht. Daarnaast had ik bij inschrijving voor de marathon van Brussel gedacht een redelijk vlakke marathon te hebben gekozen. Niets was echter minder waar. Ik vraag me zelfs af of deze of de Rursee marathon een zwaarder parcours heeft. Na de eerste 2 kilometer werden we een grote avenue op gestuurd waarbij we telkens weer een viaduct indoken. Steil naar beneden en weer kort steil omhoog. Het was weliswaar telken slechts 200 mtr of maar om nu te zeggen dat ik lekker in een ritme kwam, dat toch zeker ook niet. pas bij kilometer 15 had ik het idee dat ik aardig een tempo had dat ik lekker constant kon vasthouden. Toen kwam op 18 kilometer echter de eerste echte klim. 2 kilometer lang stevig omhoog, voor de kenners goed te vergelijken met de weg van Eys naar Trintelen. De wind daarna in de rug na een vlak stukje vervolgens 1 km. redelijk bergaf. Daarmee kwam ik aan in het plaatsje Tervuuren. Door een mooi park langs het Afrika museum, voor wie er nog van genieten kon, terug naar diezelfde steenweg maar nu met de volle wind tegen vanaf exact kilometer 30 tot 31 bergop. Een stevige dobber die de overige 11 kilometer stevig in de benen bleef zitten. Volgens het hoogte overzicht was er na kilometer 32 enkel nog afdaling in het vooruitzicht met een piepklein stukje bergop. Blijkbaar was het overzicht echter te klein om de venijnige stukken bergop van een paar honderd meter per stuk op te nemen. Een bijzonder onaangename verrassing. Mede doordat bij kilometer 36 de grote groep halve marathon lopers aansloot werd het erg druk op het laatste stuk. Slalommend tussen deze groep lopers door kwam het Jubelpark, de startlokatie weer in zicht. Bij kilometer 39 passeerden we de originele startplek weer en met de finish en een pr in het vooruitzicht begon ik aan de laatste 3 kilometer. Tot ik op 39,5 km kramp kreeg in mijn rechter hamstring. Gelukkig was even rekken voldoende om weer vooruit te kunnen. Uiteindelijk liep ik mijn pr in 3:40:44.
In de kolom aan de rechterkant staan de tussentijden voor zover ik ze heb kunnen achterhalen.
