haal uit het leven wat erin zit

haal uit het leven wat erin zit
neem je eigen lot in handen

maandag 18 april 2011

Marathon van Antwerpen - Een nieuwe dimensie op all inclusive

Net terug uit Antwerpen en alweer een wijze les rijker. We hadden een hotelkamer uit vergane glorie zo bleek toen we er kwamen. Op zich niets mis mee want we hoefden er alleen maar te slapen en te ontbijten en beide zaken waren in principe goed geregeld. Het bed was goed, het ontbijt ook. Allen, tja dat all inclusive he! Ik boek nooit all inclusive en wat blijkt daar zitten ook geurtjes en gluidjes bij. In het restaurant, want er hoorde ook een 3 gangen diner bij in een nabij gelegen restaurant, hadden ze een beetje problemen met de afvoer en dat was een beetje ruikbaar en het hotel lag in het centrum van een uitgaansdeel waardoor het eigenlijk pas stil werd op straat toen bij ons om 6.30 uur de wekker ging om op te staan. Enfin, niet zeuren, er was met de beste bedoelingen geboekt en uiteindelijk bepaal je zelf of je een leuk weekend hebt of niet. En leuk was het zeker.

De startlocatie

Na dit weekend ben ik verlost van het chip-syndroom dat mijn metgezellen hebben opgelopen tijdens Essen, Matthieu heeft het stokje namelijk overgenomen. Nauwelijks aangekomen bij de start, 1 uur voor de wedstrijd, bleek namlijk dat onze beer zijn startnummer kwijt was. Stress, paniek en ongeloof in zijn ogen en die van ons. Maar Antwerpen is een deel van België en met echte Belgische gemoedelijkheid werd e.e.a. opgelost. Hij kreeg gewoon een nieuwe startnummer. Na de start ging iedereen er bijna letterlijk als een haas van door. Jos was al gauw uit zicht en Paul vond dat de pacers van 3:30 uur te hard gingen en ging toen dus heel logisch??????? voor de groep uitlopen????? Ik begrijp tot op dit moment de logica niet maar dat zal dan wel aan mij liggen. Matthieu, Sibje en ik besloten toch om het eerst maar even wat rustiger aan te doen maar van samen lopen was geen sprake. Hoeft ook niet bij een marathon waarbij iedereen probeert zijn eigen tijd te lopen natuurlijk. Van Hans en Theo valt géén zinnig woord te zeggen, is normaal overigens ook zo, die liepen ergens achter de rest en hebben ongeveer 25km samen gelopen maar daarna zijn ook zij ieder hun eigen weg gegaan. De temperatuur was net iets aan de hoge kant waardoor een pr lopen lastig was hoewel uiteindelijk Hans en Matthieu een pr hebben gelopen. Hulde voor deze twee bikkels. Uiteindelijk kwam Paul als eerste over de finish, de enige loper onder de 3:30 uur. Binnen een tijdsbestek van 20 minuten waren Paul, Jos, Matthieu, ikzelf en Sibje binnen. Hans liep net boven de 4 uur en Theo deed lekker relaxed en tapert zelfs tijdens de marathon in 4:25 maar uitgelopen heeft ie hem wel en dat is toch nog steeds het belangrijkste. Na de marathon waren er overigens eigenlijk maar twee slimme lopers onder ons groepje, Hans en ikzelf. De enige twee die afscheid namen van alle overbodige zoetigheid die door de mond naar binnen was gegaag ging ook weer door die mond naar buiten. Toch veel slimmer eigenlijk dan al die zoete troep alsnog in je lichaam opnemen terwijl je het niet meer nodig hebt. Onze supporters Karin, Christa en Syl hadden zich intussen goed geamuseerd met zoeken van restaurant om 's avonds nog lekker wat vlees naar binnen te slaan. Die keuze was een waar succes. Eerst een terrasje met wat pilsjes en daarna heerlijk dineren met lekkere en zware rode wijn, een garantie voor succes en een goede opsteker om de nachtelijke geluiden rond het hotel goed op te vangen en lekker door te kunnen dromen.

omdat Christa ontbreekt één extra fotootje

.

Conclusie van het weekend: Je hoeft geen pr te lopen om je geweldig te amuseren. omdat Christa ontbreekt één extra fotootje

donderdag 14 april 2011

Marathon van Antwerpen - to chip or not to chip

hier ben ik, links, in de laatste 100 meter van Antwerpen met een pr van 3:27:27

Komende zondag ga ik voor de tweede keer meedoen aan de marathon van Antwerpen. Het goede gevoel overheerst en het debacle van Essen is uit het geheugen gewist. In 2009 liep ik met de loopgroep Bocholtz voor ht eerst in mijn leven onder de 3:30 uur. Sindsdien heb ik niet meer boven die tijd gelopen en is er nog een minuutje vanaf geknabbeld. Blijkbaar zit ik toch een beetje tegen mijn eigen grens aan. De ambitie voor komende zondag is dan ook niet om de theoretisch haalbare 3:16:00 te halen, althans op basis van de eindtijd op de halve 1:33:05 in Venlo 3 weken geleden. Om een goede tijd te lopen zijn meerdere factoren van belang: Is het niet te warm (waarschijnlijk wel); ben jezelf top op het moment supreme? (weet je pas als je bezig bent); was de voorbereiding goed (ook niet duidelijk, was anders dan anders in ieder geval) en kun je voldoende rust bewaren in het begin? Zo zijn er veel dingen die een rol spelen daarnaast is een marathon echt niet simpelweg 2x een halve. Het mentale aspect dat na kilometer 30 om de hoek komt kijken speelt een enorm grote rol en dat is iets wat me nu al bezig kan houden. Hoe kan ik zodanig lopen dat ik binnen 3:25:00 binnen kom en toch nog zo fris mogelijk ben na 30 km, want een marathon betekent eigenlijk dat je ervoor moet zorgen dat je de eerste 30 kilometer niet moe wordt want de energie heb je dan pas echt nodig. Zo doen we met z'n allen net alsof we ontspannen naar de marathon toelevenmaar ondertussen is Jos gespannen, heeft Hans slapeloze nachten om voor mental te finisihen, is Mental gespannen omdat hij misschien toch wat weinig getraind heeft. Sib die toch echt wil gaan voor 3:30:00 en Paul die zegt dat hij gaat doseren (kan hij dat dan is toch echt de vraag). Tensloote Matthieu, de beer van Welten, daarvoor blijft gelden dat hij geprikkeld is omdat we hem hebben aangegeven dat een tijd boven 3:30:00 van hem een knuffelbeer maakt en dat we er echt vanuit gaan dat hij zijn tanden laat zien en het uiterlijk van een grizzly moet vertonen. Enfin zondagmiddag weten we meer, hoe dan ook, zondagavond wordt gefeest met echt lekker Belsj bier.