Overzicht 2012

                                             Eco trail Paris Maart 2012


Het jaar 2012 zit erop en een ding is duidelijk: het was een puik jaar. Op alle gebieden eigenlijk wel. Aangezien ik hier echter eigenlijk alleen maar over mijn hardloophobby praat ligt hier met name de focus op dat onderdeel. In 2012 liep ik ruim 2600 km met een gemiddelde snelheid van 11 km per uur. Dat vind ik op zich alweer een mooi aantal. Zet daarnaast dat ik op elke voor mij belangrijke afstand een pr heb gelopen en de progressie is duidelijk zichtbaar. Dat zal ook wel te maken hebben met het feit dat ik om mij onherkenbare redenen ineens nog een paar kilo ben kwijt geraakt en dat kan ik toch niet danken aan het feit dat ik ben overgestapt van volvette naar 30+ kaas of wel? In dit overzicht tevens wat impressies van de loopjes van 2012

In ieder geval daar waar ik in 2011 nog altijd tussen de 78 kg en 81 kg zweefde schommel ik nu tussen de 75 en 76 kg en die kilo's merk je wel als je loopt. Daarnaast denk ik dat mijn aanhoudende jarenlange training op hartslag nu eindelijk zijn resultaat laat zien. Door veel in lage hartslag te trainen loop ik nu met gemiddelde waardes die echt laag zijn en dat betekent toch dat je bij langere afstanden meer in de reserve kunt lopen en dus aan het eind beter kunt versnellen en volhouden.

Afijn mijn pr's op een rijtje:
in augustus in Durwiss op de 10 km voor het eerst onder de 41 minuten terwijl niemand daar een pr liep omdat het eigenlijk te warm was. Daar kan dus nog wel wat vanaf. Doel voor 2013: Het moet er nu maar van komen en de magische 40 minuten grens moet geslecht worden.

           Ook in Limburg kan het zijn dat je door het water moet :-)
           tijdens een trail van Paul Eymael

De halve marathon liep ik in Ell in november voor het eerst onder de 1:30 en wel een hele lage 1:29:05. Niet dat ik bij elke loop een excuus ga benoemen maar dit was onder zeer zware stormachtige omstandigheden. In het gebied waaiden die dag nog wat bomen omver. Mijn gevoel is dat hier ook minimaal één minuut van moet kunnen. Doel voor 2013 is dus een lage 1:28 en misschien zelfs 1:27.

                           Finish tijdens mijn PR in Eindhoven 3:23  

Dan de hele marathon van Eindhoven. Géén excuses hier, bijna perfecte weersomstandigheden en een perfect parcours. Na twee jaar ploeteren om onder de 3:27 te komen had ik gekozen om nu eens niet gestressed aan de start te verschijnen en op veel reserve te gaan lopen. Dat heeft zich uitbetaald. Door te starten op een eindtijd van 3:30 liep ik zo ontzettend laag in de hartslag, laag in de 140, dat ik bij het 30 km zo veel over had dat ik echt kon gaan versnellen. Daar zaten echt snelle kilometers bij, van groepje naar groepje hoppen even bijkomen en weer verder. Zo vlak voor de finish zag ik Nathal lopen, ik had gehoopt samen met hem over de finish te gaan omdat ik snel op hem inliep maar de afstand was, hoe gek ook, net te kort en Nathal heeft een mooie eindspurt in de benen waardoor we net niet samen finishten. Voor 2013 gaan we gewoon ambitieus verder en zet ik ook hier een scherp doel. Hoewel ik me realiseer dat een te scherp doel ertoe kan leiden dat de stress vanaf de start te hoog is en ik me dus weer kapot ga lopen. Dat wordt nog goed nadenken over de manier waarop die marathon in Rotterdam aangegaan wordt. Doel hier is om tussen de 3:15 en 3:20 binnen te komen.

                                           Trail des Fantomes 2012
Maar......
ook als ik dat niet haal, als ik dan wel weer blessurevrij kan lopen in 2013 ben ik al dankbaar dat ik iedere keer weer de weg en het veld op heb kunnen gaan en dat ik weer een jaar heb mogen genieten van al de mooie landschappen die onder de voeten door gaan en waar ik met eigen ogen van kan genieten.

Voor nu wens ik iedereen een mooi en succesvol 2013.

Sylvester Marathon 

Tattoo

Vandaag heb ik een tattoeage laten zetten op mijn linker bovenarm. Ik liep al jaren met het idee rond om een keer iets op mijn arm te laten zetten maar miste nog iets moois waar ik ook voor 100% achter kon staan.
Uiteindelijk ben ik gaan googelen heb ik een paar leuke ontwerpen van marathons gezien en heb ik er twee gecombineerd. Het resultaat vind ik zelf bijzonder mooi, de voet als symbool voor de loper, de rode banen staat voor de weg die je vervolgt als loper en je ziet hier alles wat je al achter je hebt gelaten. Uiteindelijk natuurlijk ook de loper in een dynamische loophouding.

De man die de tattoeage op mijn arm zette vond het ook bijzonder leuk om te doen omdat het toch een ongewone tekening is. Iets wat je maar een keer maakt zei hij.

Het resultaat vanaf het begin. Eerst de tekening erop, dan de rode inkt en tenslote de zwarte inkt, het mannetje er nog bij.
Al zeg ik het zelf maar ik ben erg trots op het resultaat.

Eindhoven marathon PR

Op 14 oktober was de marathon van Eindhoven, ik had voor deze marathon een korte voorbereiding van 6 weken omdat ik gemerkt had dat ik in de aanloop naar de vorige marathons altijd te vroeg had gepiekt en het topmoment al voorbij was.
Daarnaast had ik gekozen om ook nog eens in de week voorafgaand aan de marathon aan de bietensap te gaan.

Tijdens de voorbereiding merkte ik al dat ik heel erg soepel liep en dat uitte zich in een zeer lage hartslag tijdens de trainingen.

Ik besloot echter om zeer behoudend te starten en te proberen om met een negative split te lopen omdat dat toch de mooiste marathons zijn om te lopen. Gas geven als anderen inzakken nog versnellen en heel veel mensen oprapen. Lekker van groepje naar groepje.

Alles is gelukt. Een marathon waarin alles samenkwam. Het parcours, uitstekend. De weersomstandigheden? Uitstekend. Het effect van bietensap? Ik denk geweldig. Mijn behoudende taktiek? Perfect uitgepakt.
Resulterend in een nieuw pr in 3:23:45.

Ik startte de marathon bij de groep die mikte op 3:30 omdat ik per se de hartslag laag wilde houden. Na een kleine kilometer verliet ik de drukte achter de ballon en ging ik ervoor lopen. De hartslag zat mooi op 141 en ik voelde me top. De lage hartslag gaf me dat laatste beetje extra vertrouwen dat ik nodig had. Want hoe je het ook went of keert als je een paar keer goed kapot bent gegaan in een marathon wordt het respect voor de afstand alleen maar groter.
In de kilometers die daarop volgden zag ik de hartslag heel langzaam lekker oplopen maar het duurde echt lang alvorens ik laag in de 150 kwam en dat was inde afgelopen jaren toch maar mooi de start-hartslag geweest. Ik heb genoten onderweg, gekeken, gekletst met mede-lopers en me volledig kunnen concentreren op mijn hartslag die voor mij in deze loop nog belangrijker was dan de snelheid.
Op het punt waar anderen het  moeilijk krijgen, km 35 ben ik nog wat gaan versnellen en al met al heb ik maar één fout gemaakt. Ik had me bedacht dat ik op km 38 een zogenaamde snelle gel zou nemen. Dat had ik niet moeten doen. Ik had nog een SIS gel (geweldig spul trouwens) en die ene snelle. Die had een averechts effect. Vlak na inname van die gel zakte ik in, dacht ik dat ik misschien wel 6 minuten per kilometer liep. Gelukkig was dat niet zo en bleek achteraf dat ik toch nog 4:46 per km liep.

Een mooie loop met een pracht resultaat:

en dan toch even een kritische noot:

Ik heb al meerdere marathons gelopen en overal heeft men zorg en aandacht voor de lopers die toch een zware inspanning achter de rug hebben. Niet in Eindhoven, daar mag je als loper blij zijn als je een dekentje krijgt om je warm te houden, ik had er dus geen. Krijg je een flesje drinken en als je om een tweede flesje vraagt, misschien heb je veel dorst na 42 km, krijg je simpel NEE.
Daarna mag je onbeschermd een kwartier of zo op pad naar een omkleedlocatie die waardelozer was dan alles wat ik ooit gezien heb van kleine tot grote marathon. Nog los van de prijzen voor een klein kopje koffie en zo voor de lopers in het beursgebouw,
Organisatie u zou zich mogen schamen dat u zo met de recreanten om gaat.
Ik laat deze marathon, ondanks zijn mooie parcours in het vervolg in ieder geval links liggen en de mensen in mijn omgeving die ook gelopen hebben zullen er ook niet gauw meer naar toe gaan.
Jammer dat bij zo een mooi evenement de organisatie alleen oog heeft voor de toppers.

Maar omdat ik tijdens deze marathon toch maar mooi een pr heb gelopen wil ik met een positief gevoel afsluiten:

10 km van Dürwiis

Zaterdag 4 augustus moet het gebeuren. De volkslauf en kreissmeisterschaft in het Duitse Dürwiss bij Eschweiler moet een pr gaan opleveren. Ik heb stevig gewerkt aan gewicht en snelheid en met mijn 76 kg en bijgeschaafde snelheid zou er een pr in het vizier moeten liggen.
Alleen ikzelf kan daarbij roet in het eten gooien.
Om me heen roepen mijn mede lopers dat ik onder de 40 minuten moet kunnen maar mijn pr van vorig jaar ook hier in Dürwiss staat op 41 minuten en een paar tikken. Dat betekent dat ik minimaal 6 seconden per kilometer harder zou moeten maar ga ik dat redden?
Gisteravond zat er bij London Late Night een roeiploeg die me wellicht over de streep heeft getrokken zonder dat ze het wisten natuurlijk.
Pijn verbijten, verzuring en toch doorgaan, weten dat je er anders niet komt. Wat kan ik aan, ik weet dat ik tot op heden nog nooit bij dit soort korte wedstrijden echt tot het randje ben gegaan, of jawel een keer in Simonskall toen ik mijn hartslag in het laatste valsplat omhoog trok tot 188 (haal ik nooit en heb ik ooit nooit meer gehaald erna) en ik onder invloed van een haas voor me voor het eerst 20 seconden onder de 20 minuten dook bij een 5 km wedstrijd.

Jawel, ik ga ervoor morgen, een pr is mooi en als ik dan ook nog onder de 40 minuten uit zou kunnen komen......

zou het???????