De beer van Welten gesloopt

Na een aantal pogingen om een echte trailtest op te zetten had Hans schoon genoeg van alle opmerkingen dat hij een route had uitgezet die zo snel als mogelijk na het vertrek van zijn woning onverharde paden bevatte. Niet dat de medelopers, ze noemen het vrienden, daarmee stil werden, overigens. Zoals het betaamt werd 'slowheimer' Hansje weer eens flink afgezeikt als we van het ene modderpaadje naar het andere gingen, over asfalt natuurlijk. Het moet gezegd worden, Slowieke had zijn best gedaan. Hij had zelfs de afgelopen dagen de regen goed voorspeld en gisteravond toen we uit de Griek kwamen was hij zo blij als een klein kind dat we in de regen naar de auto moesten. Mental had praatjes en liep zelfs tegen het eind van dit trail nog met 2 vingers in de neus. Blijkbaar had de 7 minuut 30 per kilometer op de midwintermarathon hem voldoende rust gegeven. Sibje was duidelijk slanker dan vorige week en dat scheelde ook een stuk, met name bergop. Arme Paul had last van vermoeide benen maar dat kwam waarschijnlijk meer van de kilo's gyros die hij gisteravond naar binnen gewerkt had. Wat Matthieu gisteravond nog gedaan had laat zich raden aangezien de leuke Tegelse Karin ook in Welten logeerde. Dat was d'r erme jong onhe trailsjong ook wel aan te zien. Op de eerste plaats was hij al meer gehandicapt dan normaal, hij liep op gewone loopschoenen, en daarnaast waren er géén korte kleine explosieve stukjes. Gevolg: De beer van Welten - onze eigen Rintje (d'r Matthieu) was uiteindelijk gewoon gesloopt. In de groep was daarover toch nog wel het meeste plezier. We liepen bergje op, bergje af, bij Kluis 70 mtr hoogteverschil met trapjes en verder glijbanen van modder bergop. Een prachtige route met alles erop en eraan. Alle extra's had slowheimer meegenomen, we hadden hem voldoende opgejut de afgelopen 2 weken. Resultaat aan de eindstreep: Hij stopte 200 mtr voor de finish en toen hij uitgeput tegen me aangeleund stond kwam de opmerking van de dag: "mijn hemel, wat heb ik mezelf aangedaan vandaag" moewahahahaha en ik? Ik liep onopvallend, rustig, dan weer eens in het midden dan weer eens voren en soms wachtend op slowheimer (ik wilde niet dat hij verdwaalde). Precies zoals ik eigenlijk ook wel een beetje in elkaar zit. Onopvallend en rustig meedeinend met alle die moeliejanen of ze nou slowheimer, Mental, sibje, Jos, Nathal de duiker, Beer van Welten of paul de stonerunner heten. Al met al een buitengewone ervaring die naar meer smaakt