Net terug uit Antwerpen en alweer een wijze les rijker. We hadden een hotelkamer uit vergane glorie zo bleek toen we er kwamen. Op zich niets mis mee want we hoefden er alleen maar te slapen en te ontbijten en beide zaken waren in principe goed geregeld. Het bed was goed, het ontbijt ook. Allen, tja dat all inclusive he!
Ik boek nooit all inclusive en wat blijkt daar zitten ook geurtjes en gluidjes bij. In het restaurant, want er hoorde ook een 3 gangen diner bij in een nabij gelegen restaurant, hadden ze een beetje problemen met de afvoer en dat was een beetje ruikbaar en het hotel lag in het centrum van een uitgaansdeel waardoor het eigenlijk pas stil werd op straat toen bij ons om 6.30 uur de wekker ging om op te staan. Enfin, niet zeuren, er was met de beste bedoelingen geboekt en uiteindelijk bepaal je zelf of je een leuk weekend hebt of niet. En leuk was het zeker.
De startlocatie
Na dit weekend ben ik verlost van het chip-syndroom dat mijn metgezellen hebben opgelopen tijdens Essen, Matthieu heeft het stokje namelijk overgenomen. Nauwelijks aangekomen bij de start, 1 uur voor de wedstrijd, bleek namlijk dat onze beer zijn startnummer kwijt was. Stress, paniek en ongeloof in zijn ogen en die van ons. Maar Antwerpen is een deel van België en met echte Belgische gemoedelijkheid werd e.e.a. opgelost. Hij kreeg gewoon een nieuwe startnummer.
Na de start ging iedereen er bijna letterlijk als een haas van door. Jos was al gauw uit zicht en Paul vond dat de pacers van 3:30 uur te hard gingen en ging toen dus heel logisch??????? voor de groep uitlopen????? Ik begrijp tot op dit moment de logica niet maar dat zal dan wel aan mij liggen.
Matthieu, Sibje en ik besloten toch om het eerst maar even wat rustiger aan te doen maar van samen lopen was geen sprake. Hoeft ook niet bij een marathon waarbij iedereen probeert zijn eigen tijd te lopen natuurlijk. Van Hans en Theo valt géén zinnig woord te zeggen, is normaal overigens ook zo, die liepen ergens achter de rest en hebben ongeveer 25km samen gelopen maar daarna zijn ook zij ieder hun eigen weg gegaan.
De temperatuur was net iets aan de hoge kant waardoor een pr lopen lastig was hoewel uiteindelijk Hans en Matthieu een pr hebben gelopen. Hulde voor deze twee bikkels.
Uiteindelijk kwam Paul als eerste over de finish, de enige loper onder de 3:30 uur.
Binnen een tijdsbestek van 20 minuten waren Paul, Jos, Matthieu, ikzelf en Sibje binnen. Hans liep net boven de 4 uur en Theo deed lekker relaxed en tapert zelfs tijdens de marathon in 4:25 maar uitgelopen heeft ie hem wel en dat is toch nog steeds het belangrijkste.
Na de marathon waren er overigens eigenlijk maar twee slimme lopers onder ons groepje, Hans en ikzelf. De enige twee die afscheid namen van alle overbodige zoetigheid die door de mond naar binnen was gegaag ging ook weer door die mond naar buiten. Toch veel slimmer eigenlijk dan al die zoete troep alsnog in je lichaam opnemen terwijl je het niet meer nodig hebt.
Onze supporters Karin, Christa en Syl hadden zich intussen goed geamuseerd met zoeken van restaurant om 's avonds nog lekker wat vlees naar binnen te slaan. Die keuze was een waar succes. Eerst een terrasje met wat pilsjes en daarna heerlijk dineren met lekkere en zware rode wijn, een garantie voor succes en een goede opsteker om de nachtelijke geluiden rond het hotel goed op te vangen en lekker door te kunnen dromen.
omdat Christa ontbreekt één extra fotootje
.
Conclusie van het weekend: Je hoeft geen pr te lopen om je geweldig te amuseren. omdat Christa ontbreekt één extra fotootje
3 opmerkingen:
Je moet ook niet alles voor zoete koek slikken;-)Overbodig dus weg ermee!!
Zo te lezen een lekker weekendje geweest in het mooie Antwerpen! Volgende keer misschien een paar km doorrijden naar Hulst voor de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen?? :-)
*grijns* mijn manier van lopen, niet te hard, met een goede nazit! Wat ik al niet doe voor een wijntje en lekker eten! Respect dat jullie daar een marathon voor uitlopen, dat doe ik jullie dan weer niet na!
Een reactie posten