Rey de Espana

15 mei 2011 de premiere van een nieuw en hopelijk blijvend evenement El rey de Espana ofwel De koning van Spanje. De term slaat op de eerste heuvel die direct na de start dient te worden beklommen. het blijkt de eerste lichte beklimming in een onophoudelijke reeks van kleine en langere stevige klimmetjes die de lopers van dit trail voor hun kiezen krijgen. Natuurlijk waren we, de Eymael stonerunners weer van de partij en was er 'speciaal voor ons?' een bagpiper opgetrommeld om ons in grizzly sferen te brengen.

Waar zal ik beginnen? Laat ik maar beginnen bij Hansje slowheimer.

Géén Whisky de avond van tevoren maar wel kort voor zijn 60e verjaardag en dat bezorgt hem blijkbaar toch psychische problemen. Eerst komt hij tot de ontdekking dat Mental misschien toch wel erg goed in zijn vel zit, vervolgens moet hij het groepje laten gaan. Dat leidt tot een gelaatsuitdrukking binnen de eerste 3 km die het ergste doet vermoeden.

Doordat Hans in de eerste kilometers al door Mental volledig is gesloopt vergeet hij om de bordjes te volgen en verloopt hij zich nog ook. Gevolg: De volgfietser die de lintjes verwijdert wordt door Hans op de hielen gezeten en hij wil de lintjes weer terughangen. Aangezien hij hiervoor géén toestemming krijgt besluit Hans, na de zoveelste mentale klap, om iedereen bij de finish maar te gaan opwachten. Conclusie 1: De eerste klap is uitgedeeld door Mental.

Is het een knock out of zijn het slechts de eerste 8 tellen?

Hans is niet de enige waar interessante dingen over te vertellen te zijn. Mag ik jullie voorstellen aan ons nieuwste groepslid:

Roland Ettema

Roland is een klein beetje gemeen. Hij sluit als nieuwkomer aan bij onze groep en loopt ons vervolgens allemaal weg. Hij finisht 5 minuten voor Paul, Nathal en mij en wil er dan nog graag een stuk aan vastknopen dat hij minimaal 10 minuten heeft verloren nadat hij zich met zijn groepje had verlopen. Daarmee gooit hij echter wel zijn eigen ruiten in. Voor de start was hij het namelijk die het best van allen was voorbereid. De route inclusief aanwijzingen was volledig in zijn horloge gezet. Echter multitasken is toch echt iets voor vrouwen en dus Roland één advies van een bescheiden loper aan jou: Ga nou niet kletsen, muziek luisteren, route volgen etc. dat heet toch echt multitasking en dat is weggelegd voor vrouwen.

Deze twee twitter dames uit Brabant zijn daar bijvoorbeeld uitermate goed in en dan met name de onderdelen lopen en kletsen :-)Ook voor hun trouwens de eerste korte ervaring met trails en de Zuid Limburgse heuveltjes. Benieuwd of ze er volgend jaar weer zijn.

Om iedereen een voor een te benoemen voert wat ver en maakt dit verslag eerder tot een boekwerk dan een verslag. Daarom nog een aantal interessante details uit de loop. De uitzichten waren prachtig getuige bijgevoegde foto.

De hellingen waren talrijk en Paul, Nathal en ik liepen leuk samen waarbij afwisselend de een en dan weer de ander op sleeptouw werd genomen. We waren een goed groepje dat fijn samenwerkte.

Eigenlijk moeten we constateren dat wij met z'n drieën het goede voorbeeld hebben gegeven aan de rest. Hoewel ik moet bekennen dat de mondelinge en mentale klappen op sommige momenten hard aankwamen. Ondanks dat gestechel ben ik nu wel in één keer van het Chipsyndroom af, weten we nu met z'n allen dat wanneer Paul zegt dat hij gas gaat terugnemen, hij dan harder gaat lopen en blijft het een raadsel waarom wij met z'n allen die mooie gele trailschoenen hebben

en Nathal op de 'h...'variant meent te moeten lopen? (hier wordt censuur toegepast omdat Nathal jurist is en ik géén zin heb in een dagvaardiging met een eis tot schadevergoeding:-)

Ooit gehoord van een Wolf in Schaapskleren of het paard van Troje? Eenmaal binnen komt de ware aard naar boven. Vriendelijk doch gedecideerd wordt je met een glimlach alle beetje zelfvertrouwen dat je nog hebt afgenomen en krijg je het idee dat Nathal er plezier in krijgt als je een heuvel opploetert terwijl hij op je staat te wachten om je de berg weer af te praten zodat je nooit boven komt. Dan houden we tot slot toch nog Mental en Sibje over.

Over mental was al wat geschreven. Hij deelde in de eerste kilometers al de eerste klap uit aan Hansje (hebben we medelijden?, Nee natuurlijk niet). In de slotkilometers deed hij het nog eens dunnetjes over maar dan bij Sibje. Terwijl Theo nog fris en vrolijk rondliep en binnen de 3 uur wilde finishen liep Sibje tegen kramp aan. Wat we helaas niet op de foto hebben staan is dat mental vervolgens rondjes om Sibilla is gaan lopen met de mededeling dat hij het in dit tempo wel snel koud kreeg. Overigens pleit dat weer voor Theo, in tegenstelling tot Sib in de midwintermarathon, bleef hij wel op haar wachten om samen te finishen. Blijft de vraag of hij dat ook voor Hans zou hebben gedaan. Ik denk dat ik het antwoord daarop wel weet:-)

De komende twee weken is het taperen om vervolgens een aanval te doen op onze 10 km pr's. Vanzelfsprekend zal ook hiervan een verslagje op deze blog komen.