woensdag 21 april 2010
De runners, het limburgse land en de amstel gold race
maandag 12 april 2010
De marathon van Rotterdam
De zevende marathon was een speciale, dat mag wel gezegd worden vind ik. Elke marathon heeft wel iets speciaals: Amsterdam heeft het olympisch stadion, Antwerpen de historische markt, Brussel ook met daarnaast kou, storm en regen, de maasmarathon met z’n saaie parcours en 27C, de Rurseemarathon met zijn lange steile heuvels en prachtige vergezichten over het stuwmeer en de marathon van Eindhoven simpelweg omdat het de eerste was. Deze marathon, die van Rotterdam was echter de eerste waarbij ik voor de start al kippevel kreeg. Nou ben ik niet zo een kippevel mens dus als ik kippevel krijg dan moet het voor mij in ieder geval heel speciaal zijn. Lee Towers op een hoogwerker en meer dan 10.000 mensen die met hem in koor ýou’ll never walk alone” zingen, dat is dus zo een moment.
Over de marathon kan ik eigenlijk alleen maar tevreden zijn hoewel ik vanaf de eerste kilometer niet soepel liep. Dat kwam wellicht ook door de enorme mensenmassa waarin je loopt en waarbij opperste concentratie is geboden voor de lopers die in het begin met hun krachten smijten en van links naar rechts schieten, over drempels springen en in het gras gaan lopen om maar zo snel mogelijk een zo groot mogelijk deel van de mensen in te halen. “Willen die nou die Kenianen nog inhalen” denk ik op zo een moment. Rust bewaren niet meegaan in de gekte en gewoon wat langzamer starten. Resultaat de eerste 5 kilometer in 24:55. Kijkend naar het schema wat ik bedacht had, een kleine minuut langzamer. In ieder geval spaarzaam genoeg geweest met de koolhydraten. Na die eerste 5 km ontstaat de ruimte om redelijk gewoon te lopen wat de bedoeling was en aangezien de 49:08 op de 10 k ook weer ongeveer een minuut langzamer was dan het oorspronkelijke schema was er eigenlijk sprake van een perfecte periode van 5km.
Tussen de 10 en de 20 km komt het ritme om de hoek kijken. Welke tempo loopt lekker zonder te pushen, wat voelt goed en hoe kun je een redelijk tempo aanhouden dat je ook in de laatste 10 km nog vol kunt houden? Volgens het schema moest ik op 15 km doorkomen in 1:11:57 en de daadwerkelijk tijd bedroeg 1:13:18. De minuut was in de afgelopen 5 km opgelopen tot 1:20. Op het 20 km had ik bedacht door te komen op 1:35:37 en de daadwerkelijk doorkomst bedroeg 1:37:09, oftewel 1:32 achter op het schema. Langzaam zag ik de 3:20 uit het oog verdwijnen maar ik voelde ook dat ik dat vooral niet moest gaan proberen goed te maken omdat het nog steeds niet soepel liep. Waarschijnlijk had ik toch meer last van de wind dan dat ik dat voelde. Vervolgens was het de bedoeling om de 25km net onder de 2 uur te lopen maar omdat ik al achter lag wist ik bij voorbaat al dat dat niet zou gaan lukken. De uiteindelijke doorkomst was dan ook niet: 1:59:17 maar 2:01:18. Daarmee lag ik dan weliswaar 2 minuten achter op het oorspronkelijke schema maar wel nog 5 minuten voor op mijn pr uit april 2009 in Antwerpen gelopen.
Nog 17km te gaan en het grote gelzakje begon duidelijk zijn werk te doen. Ik begon me lekker te voelen en had het idee dat het toch allemaal net wat makkelijker begon te lopen. Dat geeft ook al een boost op zich , als dat tussen de oren goed zit. Het plan voor km 30 was 2:22:49 waarbij er dus versneld zou moeten worden naar 4:40 de kilometer. dat zat er overigens niet in. De werkelijke doorkomst 2:25:19, 2 minuut 20 achter het schema maar nog steeds op pr-koers. Ik wist echter wel dat ik in de komende kilometers nog meer tijd zou verliezen ten opzichte van het schema omdat de versnelling er niet in zat. Gewoon tempo vasthouden dus en het schema loslaten en de focus richten op het pr van vorig jaar.
Schema 35km was 2:46:09, de werkelijke tijd was 2:49:26 waardoor ik nog 38:00 over had om het pr te halen. In de tussentijd was ik overigens wel blij dat ik Gert nog even had zien staan en er wat afleiding was want dat mannetje met het bekende hamertje liep vlak achter me merkte ik en zo nu en dan deelde hij al een tikje. Zo een kort moment van herkenning is dan toch net even weer genoeg om een paar honderd meter door te lopen en die hamer weer even uit het oog te verliezen. Want het was nu langzaam aan toch wel echt zwoegen geworden hoewel ik het tempo nog steeds vast had kunnen houden. Ook kilometer 30 tot 35 was in een vlakke 24 minuten verlopen en kijkend naar het schema lijkt het alsof er nog geen vuilte aan de lucht was maar de werkelijkheid was toch wel anders. Om nog even wat afstand te doden begon ik te rekenen 38 minuten voor 7,2 kilometer, ongeveer 5:30 per kilometer. Als ik nu niet weer kramp zou krijgen rond kilometer 30 zou 3:25 ongeveer moeten kunnen als eindtijd. Maar helaas, zoals de laatste marathons eigenlijk iedere keer het geval is kreeg ik ook nu weer kramp op kilometer 39. Hoewel je daar ervaring mee krijgt kost dat toch tijd. Ik denk dat ik 30 seconden heb gerekt en toen weer langzaam ben begonnen met lopen. Je loopt de kramp er dan letterlijk uit. Vervelend was dat ik op kilometer 40 hetzelfde krampgevoel in mijn linker hamstring kreeg. Hoewel ik niet hoefde te stoppen, hoefde ik alleen maar even te vertragen en liep ik de kramp er weer snel uit. De doorkomst op kilometer 40 bedroeg 3:15:14 met een verval van anderhalve minuut voornamelijk veroorzaakt doordat ik moest stoppen om te rekken. Ik was daarover eigenlijk zeer tevreden want ik wist nu zeker dat het pr gehaald ging worden. de kramp gevoelens waren weg en ik liep in het ritme van 4:45 de kilometer. Vlak voor de finish stond Syl me nog aan te moedigen en ik neem aan dat de aanmoediging dat het er nog goed uitzag meer bedoeld was als steun dan als daadwerkelijk feit want zo voelde het in ieder geval.
Goed kapot maar blij met mijn pr kwam ik in 3:26:17 over de finish.
Een mooie marathon met veel publiek en een aparte sfeer. Niet voor het eerst in mijn leven vertrok met een prima gevoel vanuit Rotterdam. De beide andere keren hadden anderen een topprestatie geleverd, roda won de beker maar nu had ik zelf een prima prestatie geleverd.
Op naar de volgende marathon in Essen, Duitsland, in oktober van dit jaar. Wie een pr wil lopen en een goed georganiseerde kleine marathon rond een meer wel ziet zitten moet zich deze datum, 10-10-10, en marathon, De baldeneysee marathon, absoluut in de agenda zetten.
Voor wie het niet weet maar die in het midden met rood hoofddoek en zonnebril, dat ben ik!
donderdag 8 april 2010
My Mighty Marathonscheme
dinsdag 6 april 2010
druk , druk, druk, druk......
maandag 8 maart 2010
Het hoogteprofiel van dit parcours ziet er spannend uit.
Nou, na deze parcoursverkenning kan ik jullie allemaal meedelen dat er voor ieder wat wils is.
Was het niet @RuudStultjens die hoopte dat het een dag eerder geregend had?
Het venijn zit nu eens niet in de staart, hoewel...., maar het eerste deel is absoluut het zwaarst, met de meeste modder en de stevige afdalingen en beklimmingen van 130 mtr naar 310 mtr hoogte.
12% bergaf? Dacht het niet dan maar rechtsaf, lekker vlak door het bos
De uitzichten, het hoogste punt van Nederland (het drielandenpunt) en vergezichten op België in het tweede deel van de ronde. Tenslotte lekker door de weilanden en als het nat is geweest dan sop je lekker door het gras, is het droog geweest dan kun je gewoon lekker soepel rennen.
<
Uitzicht op het hoogste punt van Nederland, het drielandenpunt
Nog een paar heuveltjes op en af maar lang niet zo zwaar meer als in het eerste deel. Uiteindelijk duiken we tegen het eind van de route nog een keer een holle weg in, door het bos stevig en lang omhoog en dan nog even genieten van het uitzicht op Bocholtz en we zijn weer terug bij de auto.
vrijdag 19 februari 2010
Toverwoord: Flexibiliteit
Er zijn veel zaken in het leven die je kunt plannen. Je kunt plannen wanneer je werkt en wanneer je vrij hebt. Je kunt ook gaan plannen wanneer je een marathon gaat lopen en om dat te kunnen doen plan je vervolgens weer middels een schema een zo optimaal mogelijke voorbereiding. Ondanks alle plannen en planningen kun je één ding in ieder geval niet plannen en dat is het moment waarop je ziek wordt. Neem mezelf nu maar als voorbeeld. Een plaatje van een planning met een halve marathon aan het begin van de trainingscyclus als nulmeting, een 30 km wedstrijd (Tilburg) 4 weken voor de marathon als ijkmoment en een stevige trainingsomvang inclusief compensatieweken ertussen door. Los van het feit dat het weer in de eerste maanden van het jaar er alles aan deed om trainen buiten onmogelijk te maken, waarvoor een beetje marathonloper zich niet klein laat krijgen is een planning wel leuk maar wat als er nu iets onverwachts gebeurt?
Toen 3atleetMike ziek was kreeg hij van mij nog te horen dat een ziek lichaam niet valt te trainen. Aan deze stichtelijke woorden heb ik me dan ook maar gehouden tijdens mijn eigen ziekteperiode. Maar hoe moet dat nu met alle plannen en planningen die gemaakt waren waarbij géén rekening wordt gehouden met dit soort onverwachte gebeurtenissen.
FLEXIBILITEIT is dan het toverwoord.
Op zoek gaan naar oplossingen om zo min mogelijk negatieve effecten over te houden van deze onvrijwillige tussenstop. In mijn geval heb ik mijn maximale weekomvang verlaagd van 110 km naar 100 km. Waarom? Ik werd ziek in de week dat ik de maximale omvang zou moeten draaien. Door deze week een week naar voren te trekken en dus op 100 km te gaan zitten, wordt mijn vorige rustweek weer de eerste actieve week van training. Deze week kan ik gebruiken om zonder al te veel druk weer de eerste kilometers te maken. Als de volgende week dan voorbij is kan ik weer verder op het normale schema waarbij het lichamelijke verlies hopelijk is gecompenseerd.
Nieuwe planning of niet de weken tot 14 maart en dat is nog een kleine maand zullen aantonen of ik in Tilburg gewoon voor 2:15 kan gaan lopen of dat ik het toch iets rustiger aan zal moeten doen.
Daar waar ik twee jaar geleden nog lichtelijk in paniek zou raken doordat mijn schema in de war was gegooid kan ik nu lekker rustig blijven onder mijn lot dat ik niet kan ontgaan. Maar chagrijnig van het binnenzitten word ik wel.
dinsdag 9 februari 2010
Dwars door het heuvelland 33
Onder voorbehoud want de exacte afstand moet ik nog even nalopen heb ik hieronder het grootste deel van de route voor 8 mei op papier gezet. Wie vooraf wil zien wat er op de route te bewonderen valt kan via google earth al de nodige plaatjes kijken. Begin met zoeken naar Mamelis.
De DDHH33 begint in Bocholtz waar we direct richting het Oosten gaan en na ongeveer 1000 mtr de eerste keer een grens passeren. Via een mooi stukje Duitsland dalen we af naar de Rijksweg richting Vaals. Onder aangekomen bevinden we ons weer in Nederland en steken we de weg over. Omdat we net zijn afgedaald bevinden we ons in een dal en dat betekent dat het klimmen wordt. Bij de boerderij van Lemiers (foto op google earth) steken we de weg over en gaan we over op wat onverharde weg, we wilden immers ook wat trails, toch? Wie meekijkt zoekt vanuit de boerderij van Lemiers, Harles op want dat is onze volgende bestemming. Na een stevig klimmetje komen we bij het kruisbeeld op de T-splitsing van Harles. Hier buigen we linksaf om de eerstvolgende kruising rechtsaf te buigen richting Holset. Aan het eind van dat pad komen we weer even op de verharde weg; tijd om wat te rusten en die heb je nodig want een paar honderd meter verderop, aan het eind van de bocht buigen we rechtsaf en houden we ook rechts aan. We gaan langs de bosrand verder omhoog. We volgen de bosrand zo lang mogelijk en duiken dan rechts het bos in richting de Epenerbaan. Dat is ook het hoogste punt van vandaag, niet de laatste klim,let wel.
Om het nog een beetje spannend te houden blijft het middendeel van deze heuveletappe, het bos, ’n stukje België en de moerasweg, even een geheim maar wie meeloopt zal zeker geen spijt krijgen van hetgeen hij/zij te zien gaat krijgen.
Vanaf de ijsboer bij Epen, mooi pauzemoment, (bij de Wingbergerhoeve, zoek in google earth naar camerig) steken we de weg over en vervolgen we ons pad lans de Geul, via een redelijk vlak terrein. We kunnen weer even bijkomen van de inspanningen van de voorgaande kilometers want we gaan richting Mechelen en zullen daar een stukje verharde weg nemen. Voor de golfers onder ons doen we ook het golfterrein aldaar even aan. De befaamde Schweiberg, van de Amstel Gold race nemen we niet want we willen wel echte klimmetjes en het liefst onverhard dus lopen we net even door, de "dal Bissenweg" in. Daar is het mooi lopen tussen twee heuvels in. Bij de Krevelslookweg buigen we rechtsaf en klimmen we even lekker stevig een pad omhoog naar het clubhuis van de golfclub. Van daaruit rennen we tussen de golfbanen door, altijd weer een vreemd gevoel, naar Landsrade daar steken we rechtdoor over de gasse in en volgen we een flink stuk de weg naar Pesaken. Omdat de huizen daar zo leuk zijn rennen we Pesaken ook even binnen. Op het kruispunt in Pesaken gaan we rechtsaf en vervolgen we het laatste deel van onze route via de verharde weg richting Gulpen. Voor de bierliefhebbers en kenners passeren we aan de linkerhand Chateau Neubourg. Door Partij gaan we richting Wahlwiller en Nijswiller waar we eindigen daar waar we begonnen, op de carpoolplek in Baneheide.
Ben benieuwd wie me aan het eind kan vertellen hoe vaak we een grens gepasseerd zijn.
dinsdag 2 februari 2010
Je bent wat je uitstraalt
De uitstraling van winnaars
In een gesprek met een manager van een ander bedrijf werd me gevraagd of ik tijdens een van zijn bijeenkomsten met IT-professionals een presentatie zou willen houden met als thema: “Je bent wat je uitstraalt”.
Nu gaat het er bij ChicManagement nadrukkelijk om dat mensen door reflectie gaan zien waar ze in hun persoonlijke levenssfeer aan moeten bouwen om zich gelukkiger te voelen. Daarbij is er natuurlijk een goed ijkmoment en dat is de buitenwereld. reflectie is daarbij niet enkel kijken naar jezelf maar ook vragen aan je omgeving hoe men tegen je aankijkt.
Met deze gedachte in het achterhoofd is het niet verwonderlijk dat er een spreuk op tafel komt met de bovenvermelde strekking.
Omdat ChicManagement zijn basis kent in een ABS-systeem (en dan niet dat van auto’s) maar als Activeren, bewegen, Sporten, is het uitgangspunt dan ook dat door beweging en uitbreiding van beweging tot aerobe duursport leidt tot een positiever zelfbeeld en daarmee een andere uitstraling naar buiten toe. Voila, de link met het motto.
Deze ABS-theorie komt natuurlijk niet zo maar uit de lucht vallen. Diverse onderzoeken hebben de voordelen van sport al aangetoond en er zijn ook onderzoeken waarbij de effecten van aerobe duursport reeds zijn aangetoond. Een van die onderzoeken was het onderzoek van ondergetekende waarbij de relatie werd gelegd tussen de preventie van ziekteverzuim als gevolg van stress en hardlopen.
In Colorado is men nu tot de conclusie gekomen dat ook ontstane angsten kunnen verdwijnen/verminderen door te gaan hardlopen. In het magazine Colorado Arts en Sciences verklaart Post-doctoral fellow Benjamin Greenwood dat proeven hebben aangetoond dat beweging angsten bij mensen reduceert.
Het eigen onderzoek toonde aan daarentegen aan dat slechts 15% van de grote en middelgrote bedrijfssport aanbieden als secundaire arbeidsvoorwaarde.
Voorwaar een gemiste kans voor al die bedrijven die preventie van ziekteverzuim hoger op de prioriteitenlijst hebben staan dan reïntegratie van zieken. De presentatie aan de IT-Professionals zal dan ook gaan over de vraag of het belangrijk is voor hun dan wel hun werkgever dat hun uitstraling matched met hetgeen men voor de klant wil zijn en hoe men denkt dat te bereiken.
Deze spot is een kopie van de tweede nieuwsbrief 2010 van ChicManagement. Interesse: klik dan rechtsboven op de link ChicManagement of ga naar www.chic-management.blogspot.com voor de nieuwsbrieven
maandag 25 januari 2010
Abdijcross 2010
De start midden op het veld met soppig gras was al niet lekker maar ik zat er toch goed bij. Ik had me samen met Paul en Jos redelijk vooraan genesteld bij de start, er is geen bruto/netto tijdmeting dus dan is vooraan starten wel extra belangrijk. na de start komt bij deze cross altijd het verraderlijkste deel, vlak en redelijk steil bergaf met een zeer scherpe bocht. Het risico dat je hier te hard gaat is groot en dan moet je dan al vermoeid weer bergop om vervolgens weer over een stuk gras wat op en neer te worden geslingerd. Middels de link kom je uit bij garminconnect waar je het parcours goed kunt bekijken.
http://connect.garmin.com/dashboard?cid=906287
Ondanks mijn redelijk vermoeide benen vooraf ging het toch tamelijk hard. Ik was goed in staat om te herstellen op het vlakke deel en ook de berg weer af ging snel. Bergop had ik het toch wel even moeilijk maar uiteindelijk haalden mij slechts twee mensen in in de beklimming. Die twee mensen waren na die beklimming overigens ook bedankt voor de moeite. Te veel kracht in de beklimming betekent gewoon dat je niets meer over hebt als je eenmaal boven bent. Mijn taktiek om toch maar vooral rustig die tweede beklimming te doen betaalde zich uit. Ik kon het tempo vasthouden en op het laatst nog een beetje versnellen. Met een eindtijd van 21:10 en een 5e plaats in mijn leeftijdscategorie ben ik dan ook zeer tevreden.,P.
Op de foto Jos Muijen, ons beest hardloper en booksinstructeur, konden we natuurlijk weer eens niet bijhouden. Met een tijd ruim onder de 20 minuten was hij ons weer eens te snel af.
De nummer 1 in haar leeftijdscategorie Sibilla Eymael, rende zo hard dat ik niet in staat was om haar duidelijk op de foto te krijgen. Desondanks vanaf deze plaats: van harte gefeliciteerd .
vrijdag 22 januari 2010
Het echte trainen kan weer beginnen
We schrijven vrijdagmiddag 22januari 2010 en na een lange lange periode van looptrainingen in de buurt waarbij de heuvels zo veel als mogelijk werden gemeden kon het er vandaag weer eens van komen. Met Paul had ik afgesproken dat we om 14.45 uur van bij mij zouden vertrekken en dat we een kleine twee uur zouden gaan lopen, niet te hard, lekker in de hartslag maar ook niet te vlak, gewoon lekker een heuveltje opzoeken en dan naar huis. Dus togen we via Bocholtz, Baneheide over het plateau naar beneden richting Eys. Eys is een pitoresque dorp, zeer geliefd door toeristen en ligt echt letterlijk in een gat. Eenmaal in Eys moet je ergens omhoog klimmen om er weer uit te komen. We kozen de Eyserweg, lekker een kleine 2 km klimmen naar trintelen en dan lekker uitlopen terug naar huis.
en omdat hardlopen ook en vooral een leuke en gezellige bezigheid is wordt er natuurlijk ook wat afgelachen, serieus gesproken en sinds ik twitter en meer blogjes schrijf ook nog gefotografeerd. Paul heeft zijn eigen bedrijg dus een beetje reclame voor zijn Astrix en Obelix bedrijf, hij werkt met menhirs (natuursteen) is dan natuurlijk niet verkeerd. Ik wil niet zeggen dat ik Paul van zijn beste kant heb gefotografeerd, het is wel de kant waar hij zijn eigen reclame heeft laten drukken. Het was weer ouderwets gezellig en ik hoop dan ook dat we nog vele keren onze duurloopjes samen kunnen doen.
zondag 17 januari 2010
Lopen na de Ijstijd
29 Maurice Kohlen 65 Kerkrade 1:29:32
Als start voor de training van de marathon van Rotterdam had ik de halve marathon van Posterholt ingepland. Een mooi ijkmoment om te kijken waar ik sta aan het begin van de training voor de marathon van Rotterdam. Het resultaat 1:29:27 netto en een goed gevoel. Mijn eerste halve marathon onder de anderhalf uur, althans dat dacht ik want uiteindelijk bleek dat het alternatieve parcours ook qua afstand een alternatieve halve marathon was. 20,1 km om precies te zijn en daarmee was ik vandaag omgerekend naar 21,1 km ongeveer 20 sec. trager dan bij mijn pr. In december 2009 in Ell. Al met al wel een zeer mooie tijd aangezien ik toch nog wat kerstkilo’s eraan heb hangen (+2kg) en er net een korte Ijstijd in Nederland is geweest. De conditie is duidelijk op peil, zonder rust deze week en met twee achtereenvolgende weken van 70 km toch een mooie afsluiting van de eerste twee trainingsweken van 2010
Na deze, net niet, halve marathon, gaat de training deze week gewoon verder. De marathon van Rotterdam lijkt nog ver weg maar schijn bedriegt. Om toch even goed te herstellen van de halve wordt er op maandag 18/1 een Pyramide VSP 100-600-100 p100-400-100 gedaan. Dinsdag zou het herstel toch al zover moeten zijn dat ik eenvoudig 10rustige kilometers aan kan. Woensdag gaan we dan weer met z’n allen een langere interval training doen met 3000-2000-2000 en pauze 400. De duurloop van zondag gaat niet door vanwege deelname aan de abdijcross businessrun die door de eigen vereniging wordt georganiseerd. (Ik ga daar overigens wel rennend naar toe 5 km warmlopen en ook weer terug 5 km uitlopen)Daar mogen leden natuurlijk niet ontbreken ook al is de cross op dit zeer zware en heuvelachtige parcours zeker niet mijn favoriet. Leuke bijkomstigheid is dat mijn zoon (12) daar voor zijn opleiding Sport, veiligheid en dienstverlening ook een wedstrijdloopje moet doen. Vanwege die cross op zondag zal ik op vrijdag het programma ook moeten aanpassen anders kom ik die steile berg in het bos bij Rolduc echt niet omhoog. Het ligt dan ook voor de hand dat het programma van de vorige week op vrijdag deze week wordt herhaald. Dus gaan we weer niet meer dan 1 a 1,5 uur rustig lopen. Al met al ga ik ervan uit dat ik nu voor de derde achtereenvolgende week rond de 70 km loop waarmee in ieder geval de basis voor de resterende trainingsweken is gelegd en het reguliere trainingsschema zo kan worden opgepakt.
donderdag 14 januari 2010
de nieuwe hardloper
maandag 4 januari 2010
NK veldloop Neeltje Jans
Op 31 maart gaat het NK veldloop voor gemeente ambtenaren weer van start. Bewegen ambtenaren ook? is dan de clichématige vraag die er volgt op deze mededeling. Het antwoord is even duidelijk als logisch: Ja, Die lopen ook en hard ook nog, althans sommigen. Voor het eerst sinds jaren loop ik niet de "lange" afstand van 12 km maar de zeer korte 6 km. Immers 11 dagen later staat de marathon van Rotterdam op het programma en de uitdaging voor een volgend PR, rond de 3:20 uur, staat net iets hoger op mijn prioriteitenlijstje dan deze veldloop. Hoewel het ieder jaar opnieuw een prachtige uitdaging is. Na de tankbanen in Ede mogen we ons dit jaar weer opmaken voor een zand en wind wedstrijd op het eiland Neeltje jans. Desondanks zal ik ook nu proberen om een tijd neer te zetten die onder de 25 minuten moet passen. Met een kleine 4000 lopers verdeeld over 3 afstanden kunnen we ons weer gaan opmaken voor een mooi, en hopelijk zonnig en windstil, NK.
De organisatie is al een tijdje bezig om het kale lege eiland met alle voorzieningen uit te rusten. Uit ervaring, ook in Kerkrade werd de veldloop enkele jaren geleden, georganiseerd en ik heb nu al diep respect voor de wijze waarop men in Zeeland momenteel bezig is met de organisatie.
Op http://www.nkveldloopgemeenten.nl/ kun je alle informatie vinden.
